Anora (2024)

Recenzija filma “Anora” (2024) – Brutalna satira u svetu moći i novca

Šon Bejker je još jednom dokazao da je jedan od najautentičnijih autora savremenog američkog filma. Njegov najnoviji film, Anora, predstavlja uzbudljivu kombinaciju crne komedije i društvene drame, istovremeno dirljivu i brutalno realnu. Nakon uspeha sa filmovima poput The Florida Project i Red Rocket, Bejker nastavlja da istražuje živote marginalizovanih pojedinaca, ali ovoga puta zalazi još dublje u svet moći, novca i porodičnih intriga.

Priča o moći i kontroli

Radnja filma prati Anoru (Mikey Madison), mladu striptizetu iz Bruklina koja ulazi u vrtlog nepredvidivih događaja kada se na prvi pogled bezazleno veče provoda završi brakom sa Ivanom (Mark Eydelshteyn), sinom ruskog oligarha. Ono što počinje kao neobavezna avantura, ubrzo prerasta u borbu za opstanak kada Ivanovi roditelji saznaju za brak i odluče da ga po svaku cenu ponište.

Bejker koristi ovaj narativni okvir da istraži različite aspekte društvene nejednakosti i dinamike moći. Anora, kao predstavnica radničke klase, suočava se sa mašinerijom bogatstva i kontrole koja ne toleriše autsajdere. Međutim, ono što film čini posebnim jeste način na koji Bejker portretiše Anoru – ne kao žrtvu, već kao snalažljivu i pronicljivu mladu ženu koja odbija da bude puki pijun u igri moćnih.

Glumačka postava – Mikey Madison u ulozi karijere

Mikey Madison donosi izvanrednu interpretaciju naslovnog lika, balansirajući između ranjivosti i prkosne odlučnosti. Njena transformacija iz naivne plesačice u osobu koja se suprotstavlja mašineriji moći deluje prirodno i uverljivo. Njena hemija sa Markom Eydelshteynom, koji igra razmaženog i neodgovornog bogataškog sina, dodatno doprinosi autentičnosti priče.

Mark Eydelshteyn u ulozi Ivana donosi suptilan prikaz lika koji je istovremeno detinjast i manipulativan, dok su likovi njegovih roditelja (igraju ih renomirani ruski glumci) hladni i zastrašujući, oličenje sistema koji ne toleriše haos u sopstvenim redovima.

Bejkerov vizuelni i pripovedački stil

Šon Bejker je poznat po svom sirovom, gotovo dokumentarnom stilu, a Anora nije izuzetak. Kamera prati likove u neposrednoj blizini, dajući publici osećaj da su deo njihovog sveta. Koristeći prirodno osvetljenje i autentične lokacije, Bejker stvara atmosferu koja odiše realizmom.

Jedan od najupečatljivijih aspekata filma jeste način na koji Bejker koristi humor. Umesto klasične komedije, on poseže za suptilnim, crnim humorom koji prožima film, stvarajući osećaj neizvesnosti i nelagode. Situacije koje su na prvi pogled apsurdne – kao što je impulsivni brak između dva nepoznata lika iz potpuno različitih svetova – zapravo oslikavaju surovu realnost u kojoj moćni uvek pokušavaju da kontrolišu slabije, a oni snalažljiviji pronalaze načine da izbegnu sistemske zamke.

Društvena kritika i teme filma

Iako se Anora može gledati kao priča o ljubavi, manipulaciji i preživljavanju, suštinski je reč o dubokoj društvenoj kritici. Bejker kroz prizmu jednog neobičnog braka istražuje teme klasne nejednakosti, moći novca i kapitalističke hijerarhije.

Anora i Ivan su predstavnici dve suprotstavljene klase – ona, prepuštena na milost i nemilost nesigurnim poslovima i ljudima koji na njoj žele da zarade; on, razmažen i nesvestan stvarnog sveta, ali istovremeno zarobljen u mreži porodice koja ga kontroliše jednako kao što kontroliše svoje poslovne imperije.

Film postavlja važno pitanje: može li pojedinac ikada u potpunosti pobediti sistem koji mu ne pripada? Anora, iako u nepovoljnoj poziciji, pokazuje da je inteligencija i snalažljivost ponekad moćnije oružje od samog bogatstva.

Završnica koja ostavlja bez daha

Kao i u svojim prethodnim filmovima, Bejker odbija da servira jednostavne odgovore. Kraj filma ostavlja prostor za različita tumačenja, ali ono što je sigurno jeste da je Anora priča o borbi – borbi pojedinca protiv mašinerije novca, protiv predrasuda i protiv očekivanja okoline.

U završnim scenama, kada sudbina glavnih junaka visi o koncu, Bejker pruža publici jedan od svojih najemotivnijih i najšokantnijih trenutaka u dosadašnjoj karijeri.

Zaključak – Bejker u svom najboljem izdanju

Anora nije samo još jedan film o klasnim razlikama i moći novca – to je provokativna, dirljiva i duhovita analiza modernog društva. Šon Bejker ponovo dokazuje da je jedan od retkih autora koji uspeva da spoji društvenu angažovanost sa zabavnim i napetim pripovedanjem.

Mikey Madison pruža ulogu karijere, dok vizuelni i narativni stil filma osiguravaju da Anora ostane urezana u sećanje dugo nakon odjavne špice. Bejkerov sirov, ali sofisticiran pristup čini ovaj film ne samo jednim od najboljih u njegovoj filmografiji, već i jednim od najvažnijih ostvarenja godine.

Ocena: 9/10